کد مطلب:50383 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » قرآن

چرا حضرت خضر آن كودك را قبل از اينكه مرتكب گناهي بشود كشت

ما در اين جهان داراي دو نظام «تكوين» و «تشريع» هستيم. گرچه اين دو نظام در اصول كلي هماهنگ هستند، ولي گاه در جزئيات از هم جدا مي شوند؛ مثلاً خداوند براي آزمايش بندگان خود، آنان را مبتلا به «خوف، ناامني، نقص اموال و ثمرات و از بين رفتن نفوس و عزيزان مي كند» تا معلوم شود چه اشخاصي در برابر اين حوادث صابر و شكيبا هستند. در اين جا اين سؤال مطرح مي شود كه آيا هيچ فقيهي يا حتي هيچ پيامبري، اجازه دارد اقدام به چنين كاري بكند، يعني، اموال، نفوس، ثمرات و امنيت ديگران را از بين ببرد تا مردم آزمايش شوند؟ در اين صورت هيچ مانعي ندارد كه خداوند گروهي را مأمور پياده كردن نظام تشريع كند و گروهي از فرشتگان يا برخي ديگر از انسان ها (همچون خضر) را مأمور پياده كردن نظام تكوين نمايد. از نظر نظام تكوين الهي نيز، هيچ مانعي ندارد كه خداوند حتي كودك نابالغي را گرفتار حادثه اي كند و در آن حادثه جان بسپارد؛ چرا كه وجودش در آينده ممكن است خطرات بزرگي به بار آورد و به تعبير ديگر گروهي از مأموران خدا در اين عالم مأمور به باطن اند و گروهي مأمور به ظاهر و هركدام ضوابط و برنامه مخصوص به خود را دارند. درست است كه خط كلي اين دو برنامه، انسان را به سمت كمال مي برد -و از اين نظر هم آهنگند- ولي گاهي در جزئيات مانند مثال هاي ياد شده از هم جدا مي شوند. البته بدون شك در هيچ يك از دو خط هيچكس نمي تواند خودسرانه اقدامي بكند؛ بلكه بايد از مالك و حاكم حقيقي اجازه داشته باشد. ازاين رو حضرت خضر(ع) با صراحت اين حقيقت را بيان كردند و گفتند: «{/Bما فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِي {w30-33w}{I18:82I}/}؛ من هرگز از پيش خود اين كار را انجام ندادم»؛ بلكه بر اساس برنامه الهي و خطي كه به من داده شده است، گام برمي دارم. با اين بيان گرچه در ظاهر، كار حضرت خضر(ع) «قصاص قبل از جنايت» است؛ ولي در باطن او مأمور بوده است. در نتيجه تضادي وجود ندارد.